Stokje

Via Caroline het stokje gekregen. Ik moet dus vijf zaken onthullen die de meeste van mijn lezers nog niet weten.

1. Als kind speelde ik enorm veel met Lego. We hadden thuis een electrische trein van Lego en die werkte met een transformator. Op een regenachtige namiddag had ik samen met mijn jongste zus de transformator opengesmeten. We hadden er niet aan gedacht de stekker uit het stopcontact te trekken. Tijdens het sleutelen is er toen een enorme steekvlam uit de transfo opgestegen. Gelukkig hebben we er niets aan overgehouden. Mochten we er toen met ons gezicht net boven gehangen hebben…
Regelmatig hebben mijn zus en ik het nog over “de geest uit de transfo”.

2. Mijn eerste auto was een oude Ford Escort uit 1973. In die tijd dus ook al een oud model. Het was eigenlijk een lelijke auto in een lelijke bleekbruine kleur. Bij ons op ’t dorp waren er een aantal boeren die nog met een dergelijke auto rondreden. De dag nadat ik mijn nummerplaat toegestuurd kreeg, was er bij ons in de jeugdclub een fuif met als thema ‘Boer Speeltie’. Je moest dus verkleed zijn als boer of boerin. Toen ik mijn auto parkeerde voor de jeugdclub dacht iedereen dat ik speciaal voor deze boerefuif bij iemand die auto geleend had als deel van de verkleedpartij.
Ik heb er wel nog een jaar lang mee rondgereden.

3. Ik heb een heel groot deel van mijn jeugd doorgebracht in het NTG en de Vlaamse Opera. Samen met de buurjongen en buurmeisje en mijn zussen vormden wij een vaste kern van figuranten.
Tijdens de voorstelling van Madame Butterfly waren mijn buurjongen Dimitri en ik twee Chinese knechten. Eén van onze opdrachten bestond erin om een krukje vakkundig onder het zitvlak van Koen Crucke te schuiven, die er dan bevallig ging opzitten. We hadden het stuk al een aantal keer opevoerd en we hadden afgesproken om het krukje eens iets meer naar rechts te schuiven. Koen Crucke wist intussen al zonder kijken waar hij zich moest neerzetten, maar die ene keer zat hij er dus volledig naast en viel hij pardoes op de grond. En in die tijd was er nog geen sprake van “Koen Crucke, 33 kilo later”.
Het publiek moet toen wel twee lachende jonge knapen opgemerkt hebben.

4. Toen ik nog studeerde, heb ik altijd wel iets gevonden om wat geld bij te verdienen. Bij de bloemisten werken, magazijnier spelen en rekken vullen in de Unic, auto’s wassen, verse soep rondvoeren bij Sidmar, tickets controleren bij optredens van o.a. Diana Ross.
Eén van de klusjes die ik lang gedaan heb, was flesjes sorteren in een café bij ons in ’t dorp. In het café zelf smeet men al het leeggoed in grote groene tonnen. Eénmaal de tonnen vol, werden ze achteraan op het koertje gezet en moesten we iedere week een zestal tonnen leegmaken. Elk flesje in de juiste bak. In de zomer zat het er vol met bijen, en in de winter was het te koud om de flesjes vast te pakken. Nadat de tonnen leeggemaakt waren spoelden we ze uit met de tuinslang.
We kregen hiervoor 100 frank per week. En vaak verspeelden we die dan nog op de Bingo.
Op een warme zomerdag kwamen mijn ouders thuis van boodschappen doen. “De brandweer staat in het dorp. Bij het café van Jean-Jacques”.
We hadden de kraan waar de tuinslang aan bevestigd was vergeten dichtdraaien. Niet zo erg, ware het niet dat die kraan in de kelder stond en was beginnen lekken. Het café was op maandag en disdag gesloten en de cafébaas zat dan meestal in de Boccaccio in Destelbergen. Toen hij de woensdagmorgen was thuisgekomen, was de kelder volledig ondergelopen.
We hebben een aantal weken gratis flesjes gesorteerd.

5. Tot vorig jaar organiseerde de middenstand ieder jaar een jaarbeurs. Begin jaren 90 vierde men het 20 jarig bestaan van de jaarbeurs. Voor de tombola had men voor de gelegenheid niet gekozen voor 5 fietsen, maar wel een spiksplinternieuwe Peugeot 106. Per aankoopschijf van 100 fr. kreeg je een tombolalot.
Mijn ouders hebben toen een nieuwe Nilfisk gekocht en we hadden dus behoorlijk wat lotjes.
Bij het buitengaan passeerden we nog een kraam waar men gekookte beenhesp verkocht. We kochten 300 gr. en vertrokken naar huis. We waren bijna bij de auto toen ik opmerkte dat we geen lotjes gekregen hadden bij de slager. Ik ben snel teruggelopen en kreeg van de slager twee bebloede lotjes.
De dinsdagavond kwamen ze onze nieuwe Nilfisk stofzuiger leveren en de verkoopster had ook de uitslag van de wedstrijd mee.
Met de lotjes van de stofzuiger niks gewonnen, maar het lotje van de slager was het winnende lot.
Wij zijn diezelfde avond nog even tot aan de Peugeot garage in Gent gereden om te kijken hoe zo een 106 eruit zag.

Advertentie