Hé, voor Mijn Restaurant zijn ze in het Kasteel van Brasschaat.
Doet me denken aan de tijd dat ik dj was en nogal wat trouwfeesten opluisterde in de regio van Antwerpen. Eén van mijn favorieten was het Kasteel van Brasschaat, temeer omdat in mijn dj-contract toen ook stond dat ik mee mocht aanschuiven aan de feestdis. En het was daar enorm lekker.
Ik herinner me ook nog een heel chic feest waarop ik aanwezig was als dj. Al het materiaal klaargezet in de namiddag en ’s avonds samen met een toenmalige vriendin gezellig aangeschoven. Vrouwen in mooie jurken, mannen in nette pakken. Trotse ouders, bruid en bruidegom die zo uit één of ander bruidsmagazine kwamen. Mooi gedekte tafels, prachtig décor, kaarslicht, zachte muziek op de achtergrond, je kent dat.
Plots werd er op de grote houten deur geklopt. Een vriend, die me wat zou helpen tijdens mijn dj-werk was iets vroeger aangekomen. En toen de deur door een kelner van dienst werd geopend en alle ogen gericht waren op de onverwachte gast, stond daar die vriend, in afgewassen jeans, slobbertrui en vooral met dat wit-blauwe zakje van de Aldi, met daarin nog een paar cd’s.
Ik zie die verbaasde blikken nog zo voor me.
Een paar uur later toen de fuif in alle hevigheid losbarstte, hebben we nog hartelijk gelachen met het zakje van den Aldi en de schone verschijning van Marc, want zo heette die vriend.
’s Morgensvroeg zijn we nog afgezakt naar dancing De Confetti’s. Het was in volle New Beat tijd en we waren jong en onbezonnen.