Om nooit te vergeten

Heel soms heb je zo van die dingen die je moeilijk kan beschreven. Het lukt zelfs bijna niet om het op foto vast te leggen. Je mag er nog zoveel over lezen of documentaires bekijken op National Geographic, je moet het eigenlijk zelf meegemaakt hebben. Zo was het gisteren met ons bezoek aan de Niagara Falls.


Je bent vol verwondering als je de watervallen vanop een afstand bekijkt, maar het wordt pas helemaal uitzonderlijk als je met de boot tot heel dichtbij komt.


Het is zo overweldigend en impressionant. Je wordt weggeblazen. Je wordt bijna opgezogen door de kracht van het water.

Als je dan denk je dat je de watervallen van heel dichtbij hebt gezien, krijg je een gele poncho en sandalen en dan daal je helemaal of tot beneden en kom je te voet tot héél erg dichtbij. Kletsnat waren we, maar het was echt indrukwekkend.

Advertentie

Niagara Falls

Het is vrijdag en dat betekent vuurwerk aan de Niagara watervallen. We wisten dat niet eens op voorhand, dus dat is een meevaller. Om 18:00 vertrekken we voor een tocht van 4 uur waarbij we de watervallen vanop verschillende plaatsen zullen bewonderen.
Ook in het donker. En met vuurwerk.
We kijken er enorm naar uit.

Tussenstop Pittsburgh

Vandaag en de volgende dagen doen we een aantal hotels voor 1 nacht.

Nu Comfort Inn, Pittsburgh East.

En dan is het mooi meegenomen als er een zwembad is en een whirlpool.

Ook het eten is voortreffelijk en morgenvroeg krijgen we ontbijt. Included, vertelde de dame aan de receptie, ook al staat er op onze reservatie “breakfast not included”. Het zal nog zo smaken, zie.

De huurauto

Dit is hem. Onze huurauto waarmee we zo’n 2.000 kilometer zullen rondtoeren. Vandaag naar Pittsburgh, en dan naar de Niagara Falls. Van daar via Albany en Springfield naar Boston. Vervolgens richting Cape Cod en met een tussenstop in Norwich terug naar New York City.

Washington DC – dag 5

Onze laatste dag in Washington was opnieuw zeer warm. En dan bezoek je één en ander in de voormiddag en/of ’s avonds laat. De tijd er tussen in spelen de kinderen in het buitenzwembad.
Sophie en ik hebben zelfs de tijd gehad om te lezen. Ikzelf Het Diner van Herman Koch (een echte aanrader !), Sophie las De Witte Tijger van Aravind Adiga. Intussen hebben we geruild.
Maar goed. De foto’s van dag 5 in Washington DC.

We konden de hoofdstad niet verlaten zonder het Witte Huis te hebben gezien,

langs de achterkant

en de voorkant

Het National WWII Memorial

Vietnam Veterans Memorial met de namen van 58.000 Amerikanen die sneuvelden in de Vietnamoorlog

The Korean War Veterans Memorial

The Washington Monument, gemaakt van 36.000 brokken marmer en graniet

The Lincoln Memorial

Pennsylvania

We zijn zonet aangekomen in Pittsburgh, in de staat Pennsylvania. Met de auto. Een Ford Taurus. Full option. Met minder dan 7000 mijl op de teller.
Een rit van 230 mijl achter de rug. Via route 66 en route 70.
En het hotel heeft een zwembad, en gratis wifi en een frigo op de kamer en een wasmachine ergens. We zoeken straks uit waar. Om wat ondergoed en zo te wassen. Drie weken onderweg is immers een heel eind en dan wil je wel eens wat wassen.

Dit bericht is gepost vanaf mijn iPod. Later meer nieuws, vanaf de laptop

Ingeburgerd

Onze kinderen raken hier al goed ingeburgerd. Ze doen zelf al boodschappen en aangezien ze telkens met de juiste dingen terugkomen, veronderstellen we dat hun engels toch vrij verstaanbaar moet zijn. Of ze gebruiken de juiste gebaren.

En vandaag speelde Ruben met 2 grote zwarte Amerikanen basketbal, hier een beetje verder op een sportveld. Hij kreeg zelfs training van een echte coach. Darrel, zo stelde hij zich voor. En ze oefenden samen zijn shot.

 Zo cool, maat.

Morgen vertrekken we naar Pittsburg. Ik weet niet of we daar ook gratis wifi zullen hebben op de kamer. In ieder geval doen we ons best om foto’s on line te zetten van het vervolg van onze reis.

Amerikaanse geschiedenis

Je kan hier in Washington DC je dagen makkelijk vullen. Al die musea. Voor wie een reisje plant naar de hoofdstad: selecteer een aantal musea;  je kan ze jammergenoeg niet allemaal doen.

Wij selecteerden ook nog het National Museum of American History. We zagen stoommachines, gloeilampen, oude auto’s, maar ook de originele pop van Kermit de kikker.

Belga Café

Een tijdje terug had Marcel Vanthilt in zijn programma een interview met Bart Vandaele, chef van Belga Café, het enige Belgische restaurant in Washington.
Er waren over dit restaurant al heel wat lovende recensies verschenen in Amerikaanse kranten en tijdschriften.

We waren in de buurt en probeerden het zelf. Een aanrader !

En de chef is zelfs even aan onze tafel een babbeltje komen maken. Een sympathieke West-Vlaming die de dag voordien nog bij ons in het hotel was komen zwemmen. Kleine wereld.

Foto’s van al dat lekkers

Sophie koos voor gevulde ravioli met sla en puree

Jana is verzot op parmaham met meloen

Ikzelf nam de stoverij met rode kool

en Ruben had zin naar een simpele Croque Monsieur

Uiteraard met lekkere zelfgemaakte frietjes en mayo.

En dessertjes…

huisbereid ijs

en een trio van chocomousse

Washington DC – dag 4

Op dinsdag was het al wat minder warm dan de voorbije dagen. Ideaal om een wandeling te maken naar het Capitool, de plaats waar Senaat en Huis van Afgevaardigden zetelen.

Sophie had alles voorbereid en we hadden al vanuit België online gereserveerd voor een geleid bezoek.

Met de gids hadden we iets minder geluk. Waar we de dag voordien in het Kennedy Center nog een vrolijke, lieve dame hadden die langzaam sprak, hadden we nu een iets norsere Amerikaan die eerder onsamenhangend en te onduidelijk sprak.

Maar goed, het Capitool op zich was in ieder geval de moeite.

Daarna ging het via een tunnel naar The Library Of Congress, dat met zijn 144 miljoen documenten één van de belangrijkste bibliotheken ter wereld is.

Rond de middag zakten we af naar de Eastern Market en het Belga Café van Bart Vandaele.