We hebben de laatste 3 dagen 770 mijl afgelegd. Dat is een goede 1200 kilometer. Langs Interstate 70, 79 en 90. Met de radio aan. Met echte Amerikaanse muziek van Don Henley en John Cougar Mellencamp.
En om de 100 mijl stoppen we bij een service area, waar te dikke Amerikanen zich volproppen met pizza, burgers en ijs.
Gelukkig is er ook vers fruit, pastasalade en groentenbuffet. Voor de toersiten, denken we. Of voor die enkele Amerikanen die wat op hun lijn letten. Maar ze zijn in de minderheid. We vragen ons soms af hoe hun benen die dikke lijven kunnen dragen. Ze zijn wel solidair. Meestal is elk lid van de familie te dik.
Verder genieten we ten volle van de mooie landschappen en moeten we ook toegeven dat de gemiddelde Amerikaan best wel vriendelijk is. Je hoort ons zeker niet klagen.
Het is in ieder geval een droom om hier met de auto te rijden. Geen agressieve chauffeurs of snelheidsduivels. Het verkeer verloopt hier veel rustiger en zo valt het ook best mee om grote afstanden af te leggen.
Het is wel even wennen aan de mega trucks.
Morgen wordt het een kortere rit. Van Albany, waar we momenteel verblijven, naar Springfield en vervolgens naar Boston.
Zeg niet dat je het niet wist 
Een gelukkige verjaardag toegewenst aan Sophie van Philip, Elke, Flor en Fran.
Leuk om jullie reis mee te volgen.
Vele groetjes vanuit Roeselare.
Damn. We zijn nog maar een maand terug van ons ‘avontuur’, maar ik zou zó terugkeren voor nog een paar duizend mijl. Veel plezier!
Merci, Bruno!
Als je nog tips kan geven over een ander deel van de VS, heel graag. Ik vermoed dat we binnenkort opnieuw een trip plannen naar de States… het valt immers zo goed mee