Van Lovina naar Sidemen

Op onze lange tocht van Lovina naar Sidemen bezochten we nog enkele tempels. Allemaal toch weer anders.

Het waterpaleis, met grote stenen om over het water te lopen

De Lempuyang tempel op de Seraya heuvel. Zo goed als geen toeristen hier, misschien omdat het een eind stappen is bergop.
En ook de weg ernaartoe met de auto was vrij steil en lastig.

En het was al namiddag toen we aankwamen bij de Pura Besakih, de moedertempel. Het is de grootste tempel van Bali en hier zag je dan ook al wat meer toeristen.
De tempel op zag was zeker de moeite al zullen we ons bezoek aan de moedertempel vooral blijven herinneren als de dag dat we alle moeite deden om plaatselijke gidsen van ons af te slaan.
Zonder gids zou je zogezegd niet bij de tempel geraken. Het is ons toch gelukt, ook al hebben we heel hard ons best moeten doen en werden we zelfs beledigd als “bad people” toen we de trap van de tempel opliepen.

Het was rond half 5 toen we uiteindelijk na wat omwegen aankwamen in ons hotel.
Het adembenemende uitzicht, de rust, de uiterst gezellige kamers, het lekkere eten,… deden ons al snel vergeten dat de weg hiernaartoe niet over rozen liep.

Advertentie

Gunung Agung

We wisten dat maandag 27 juli een lastige dag zou worden. Lastig omdat we heel wat kilometers moesten afleggen. Onze chauffeur maakte het nog wat lastiger. Maar liefst 3 keer nam hij de verkeerde weg. Hij vergat zelfs om onze planning te volgen. Sophie had alles nochtans heel duidelijk op papier gezet en haar uitgewerkt plan bij aanvang van de rit aan onze chauffeur overhandigd.
Maar dat weerhield ons er niet van om toch onze plannen uit te voeren, soms met wat vertraging.

En die chauffeur moet ons niet meer komen oppikken. We hebben alles al geregeld en woensdag doen we het met iemand anders.

Mooie uitzichten wel onderweg.

De vulkaan Gunung Agung is zodanig groot, dat je hem van zowat overal op het eiland kan zien. Zelfs met een mindere chauffeur 😉

Dolfijnen

Het was heel vroeg opstaan die zondag. Om kwart voor zes werden we opgehaald aan ons hotel zodat onze boot voor zonsopgang kon vertrekken.
Tientallen toeristen hadden hetzelfde idee en de ene boot na de andere vertrok voor een tocht van 2 uur met als doel de passagiers zoveel mogelijk spelende dolfijnen te laten zien.
OK, misschien waren er soms wel wat teveel boten maar we hebben in ieder geval meerdere keren dolfijnen van dichtbij gezien.
En hé, we hadden geluk met onze “kapitein”. Toen de meeste boten al waren teruggekeerd en het iets rustiger werd, zagen we niet alleen dolfijnen maar werden we ook nog getrakteerd op uitzonderlijk mooie koralen.

Het was half negen toen we konden genieten van een prachtig ontbijt. Met lekkere pannenkoeken, aardbeienjam en hagelslag. Het zal jullie allicht niet verbazen dat het hotel wordt uitgebaat door Nederlanders.

Lovina

Het is zaterdagavond, iets voor half elf ’s avonds. We gaan vroeg naar bed, want morgen spotten we dolfijnen. En dat doe je best zo vroeg mogelijk. We hebben een afspraak om 6:00 morgenvroeg.
De kinderen kijken er alvast naar uit. Als we de verschillende touroperators mogen geloven zouden er hier in Lovina ’s morgens heel veel dolfijnen rondzwemmen. Benieuwd wat het wordt.

In ieder geval is Lovina Beach heel hard de moeite.

Budha

De meerderheid van de Balinezen zijn hindoes. Maar er is ook een heel klein deel boeddhist. Vandaag bezochten we de boeddhistische tempel Brahma Arama Vihara op 15 minuten rijden van ons hotel.

Air Terjun Gitgit

Ze lopen als een rode draad door al onze verre reizen: watervallen. En ook hier in Bali mogen ze niet ontbreken.
Een 40 meter hoge waterval. Volgens de lokale overlevering gaan koppels die samen een duik nemen in het bassin aan de voet van de waterval later uit elkaar. We zijn dan maar wijselijk aan de kant blijven staan.

Pura Ulun Danu Bratan

Vandaag verlaten we Ubud, en rijden we naar het noorden van Bali.

En het is feest vandaag. Kuningan. Eens om de zes maanden. Een offerfeest. Bijna iedereen is gehuld in witte gewaden. Overal zijn de straten versierd en wordt gefeest en lekker gegeten.

Onderweg naar Lovina, houden we halt bij de tempel Pura Ulun Danu Bratan met zijn sierlijke pagode met elf daken.

Fietstocht

Vrijdag 24 juli. We lezen al enkele dagen dat  Serge Pauwels onze beste klimmer is en volgen ook hier de tour van dichtbij. Meestal met een dag vertraging, want als de renners over de streep gaan, liggen wij meestal net in bed.
En vandaag was het onze beurt om te fietsen. Een mountainbiketocht van 35 kilometer door de rijstvelden, mandarijnboomgaarden en kleine dorpjes.

Over hoogtemeters zal ik het misschien beter niet hebben. Drie keer een kort eindje klimmen, 1 helling buiten categorie, maar vooral lange afdalingen.

Alvast een hoogtepunt van deze reis, en we zijn  nog maar aan dag 4.

Morgen verlaten we de streek van Ubud en gaan richting Lovina. We ruilen de bergen in voor het strand.

Moestuin

Eens iets anders dan een Vlaamse moestuin. Koffie, cacao, ananas, papaya,….
En we mochten proeven. 12 drankjes gaande van koffie met vanille smaak, over citroengrasthee tot chocomelk en alle mogelijke vreemde smaken daartussen. Gezoet met honing of palmsuiker.
Alleen voor de luwak koffie moest er betaald worden, maar dat is dan ook de duurste koffie ter wereld. Je weet wel de kattenkeutelkoffie 😉

 

Gunung Kawi

En nu we hier toch zijn, kunnen we evengoed een ommetje maken naar de Gunung Kawi, een imposante verzameling uit de rotsen gehouwen monumenten en nissen van monniken in een prachtig dal met uitzicht op de Pakerisan.
Vooral de tocht ernaartoe zullen we onze blijven herinneren. Het was een bijzondere lange trap naar beneden. En ja, achteraf moesten we ook weer helemaal terug naar boven. We waren precies al aan het trainen voor onze fietstocht door de bergen. Maar dat was pas de volgende dag.

Nog een tempel, maar toch weer anders…

In de tempel van Pura Tirtha Empul borrelt de bron van de rivier de Pakerisan door zwart zand omhoog. De Balinezen geloven dat de bron het werk is van Indra, een Hindoegod om zijn door de duivel vergiftigde soldaten weer tot leven te brengen. Een Heilige Bron dus.

En omdat ook wij het nodige respect voor de goden willen opbrengen, zal je ons hier af en toe aantreffen gehuld in een sarong of wikkelrok.

Tegalalang

In de buurt van Ubud bezochten we op onze derde dag de sawa’s van Tegalalang. In het rivierdal zijn steile terrassen gemaakt waar inheemse Balinese rijst wordt geteeld.
Ik eet hier meerdere keren per dag rijst (ja zelfs bij het ontbijt) en dan wil je wel eens weten waar deze lekkernij vandaan komt.
Het pad door de rijstvelden was niet altijd even makkelijk bereikbaar, maar we hebben graag wat uitdaging en avontuur. En we zouden die dag nog meer klimmen en klauteren.

Weg van de drukte

Vanuit Ubud was het een half uurtje rijden naar ons volgende hotel. De wegen werden iets moeilijker berijdbaar, er waren al een pak minder motorfietsen op de weg en uiteindelijk reden we helemaal alleen in een doodlopend straatje ergens in de bergen.
Sophie had in haar zoektocht naar hotels haar oog laten vallen op een verblijf in alle rust en stilte.
Een adembenemend uitzicht, een grote ruime familiekamer en een “endless pool”

Pura Taman Ayun

Gelukkig heb ik hier een reisgids naast mij liggen terwijl ik dit allemaal schrijf. Want al die namen van de Pura’s kan ik amper onthouden. De Pura Taman Ayun dus. In de 18e eeuw werd deze tempel gebouwd als gebedshuis voor de koninklijke familie van Mengwi.
We konden makkelijk nog een tiental andere tempels bezoeken met nog mooiere namen, maar we kozen er toch voor om in de namiddag de markt van Ubud te bezoeken.

 

Pura Tanah Lot

Dag 2. Zoals afgesproken komt onze chauffeur ons om 8:00 oppikken aan ons hotel. We hebben gekozen om hier zelf niet met de auto te rijden. En al snel blijkt dat een goede keuze te zijn. Van defensief rijden is hier geen sprake en auto’s en vooral brommers rijden wild door elkaar heen.

Onze eerste halte is de tempel Pura Tanah Lot. Een tempel op een rotseilandje voor de kust. En als je even alle kraampjes wegdenkt kan je daar gerust het adjectief “schilderachtig” aan toevoegen.