Varanen

Onze laatste volledige dag in Flores. Geen lange tocht met de auto vandaag, wel een boottrip van een tweetal uur naar het eiland Rinca.
Op Rinca kan je in het Komodo National Park wel eens een varaan tegen het lijf lopen. Althans, met een beetje geluk. Deze tijd van het jaar is het iets moeilijker om deze grote hagedissen tegen te komen. Paartijd en bescherming van de eieren enzo.

Op onze wandeling in het park zagen we dan ook enkele ontgoochelde toeristen die allicht gehoopt hadden om massa’s varanen vast te leggen op hun iPad (ja, zo doen ze dat tegenwoordig).

De wandeling door het National Park was in ieder geval ook al de moeite, en hé we hebben toch enkele mooie komodovaranen zien rondkruipen.
Je hoort ons niet klagen.

Advertentie

Labuan Bajo

Het was iets na de middag toen we aankwamen in ons hotel in Labuan Bajo. Ons eerste hotel in Flores met meer dan 10 kamers, denk ik. En met een paar sterren en een zwembad en al.
Maar wel zonder veel toeristen.

De Lijn

Lijnbussen. En je hoeft niet eens af te stappen aan een halte (die zijn er eigenlijk ook niet).

Gewoon even roepen en je wordt netjes voor je deur afgezet.

Spinnenweb

Vandaag, woensdag 5 augustus vertrekken we naar Labuan Bajo onze eindhalte in Flores.
Onderweg, iets voorbij Ruteng, maken we nog een korte wandeling bergop. Vanop de top van de heuvel zie je hoe de rijstvelden de vorm van een spinnenweb hebben. Deze vorm symboliseert ook het kegelvormige dak van de traditionele huizen.

 

Bandencentrale

Ons busje waarmee we Flores doorkruisten herkenden we vrij makkelijk omdat het een “porte-bagages” heeft. Niet dat wij onze bagage op het dak leggen, maar het was wel makkelijk om ons busje snel op te merken.
Toen we terugkeerden van Bena, merkten we wel op dat er een auto-band op het dak lag.
Platte band, en zo snel mogelijk op zoek gaan naar een bandencentrale.
Om een beter idee te krijgen van het begrip bandencentrale toch enkele foto’s.

Bena

Bena, een traditioneel dorpje van de Ngada stammen. Enkele sfeerbeelden.

Rijstloze avond

Intussen zitten we in Ruteng en hebben deze avond ontzettend hard genoten van een Chicken Burger. Niet in Mc Donalds of Burger King, maar in een plaatselijk restaurant.
Allicht een uitbater die medelijden heeft met de Europeanen die hier in Flores noodgedwongen alle dagen nasi goreng te eten krijgen. Voor 2 euro kregen we een lekker broodje met een kippenburger en daarbij heerlijke frieten.
Wel even gelachen toen we de rekening kregen. Er stond een klein foutje op. Je raadt het misschien al. Ze hadden ons ook een portie nasi goreng aangerekend. Laat dit nou uitgerekend het enige gerecht zijn dat we zeker niet hadden besteld, laat staan opgegeten.

Hobbelig

Onze gids had ons verwittigd. De weg van Riung naar Bajava is in slechte staat.
We merkten al snel dat je hier bezwaarlijk van een weg kon spreken. Met een gemiddelde snelheid van iets onder de 20km/uur probeerde onze chauffeur zich een weg te banen tussen putten en grind. Soms zelfs even een strook asfalt, maar vaak niet langer dan de tijd om je even opnieuw goed te zetten in de auto.

De warmwaterbron in de buurt van Bajava kwam geen seconde te vroeg. Lekker languit genieten in natuurlijke jacuzzi met water van om en bij de 35 graden.

 

Batman

Ik had het al over de 17 eilanden in de buurt van Riung. Sommige eilanden zijn dé uitgelezen plaats om te snorkelen, een ander eiland is dan weer de verzamelplaats voor duizenden vleermuizen.
Indrukwekkend om zoveel “vliegende honden” te zien en te horen.

Snorkelen

Sophie had tijdens haar voorbereiding een extra dag gepland in Riung en de 17 eilanden in de buurt. Een goed idee, zo zou al snel blijken.
’s Morgens vroeg bij laagtij vertrokken we naar één van de grotere onbewoonde eilanden om te snorkelen.
Een half uurtje varen. Een prachtig wit strand en tijd om te snorkelen. Ik ben geen echte waterrat en ook de prijs voor beste snorkelaar zal ik allicht nooit verdienen. Ik heb toch even wat koralen en enkele vissen gezien, maar nadat ik 2x teveel zout water had ingeslikt, ben ik toch maar opnieuw aan land gegaan.
Sophie en de kinderen zijn veel beter met dat snorkelen en hebben uren genoten van al dat moois onder water.

Ik was dus aan land en werd even fotograaf van dienst. Tijd genoeg ook om wat langs het strand te wandelen en om te ontdekken dat onze kapitein ook nog eens een goede kok bleek te zijn.
Een BBQ met verse vis, enkele uren voordien gevangen.

En alles was voorzien. Rijst, verse groenten en zelfs banaan en papaya als dessert

Blue Stone Beach

Blue Stone Beach. Hier spoelen vooral blauwe stenen aan op het strand. Een uitzonderlijk natuurverschijnsel. De moeite waard om toch even te stoppen. En dan langs slechte wegen naar Riung. En onze gids wist ons te vertellen dat de weg die we morgen nog moesten afleggen nog veel erger is. Dat belooft…

 

Van Moni naar Riung

Op onze 3e dag in Flores, ging het van Moni naar Riung. We wisten dat het een lange rit zou worden, en onze gids laste dan ook voldoende stops in.

Een lokale markt. Echt lokaal. Ik denk niet dat er hier al veel toeristen gestopt zijn. Voor een paar eurocent kochten we wat tomaten voor Jana en nootjes voor Ruben. Het ontbijt in onze lodge was niet veel soeps, vandaar dit alternatief.

En rijstvelden, maar toch weer anders dan in Bali. En een “levende” brug waarbij onze gids opmerkte dat sommigen van zijn gasten de brug liever niet gebruiken.

Het was nog vrij vroeg toen we in Ende lunchten. Noodgedwongen eigenlijk, want tussen Ende en Riung is er nergens een restaurant te vinden. Probeer dat meer eens in België. Meer dan drie uren rijden en nergens iets om te eten…

Kelimutu National Park

Het is vooral voor de natuurpracht dat we naar Flores gekomen zijn.
En één van de hoogtepunten is ongetwijfeld het Kelimutu National Park. Op de Mount Kelimutu bevinden zich 3 kratermeren, met elk hun eigen kleur: blauw, groen en bruin.
In de loop der jaren zijn de kleuren ook al veranderd.
Om half vijf (!) ’s morgens vertrokken we aan onze lodges zodat we de zonsopgang konden meemaken boven op de berg.
Het was de moeite, ook al was het zeer koud daar boven.

Van Maumere naar Moni

Zaterdag 1 augustus. Sophie is jarig vandaag. En ieder jaar opnieuw viert ze haar verjaardag ergens in een ver land.
Om 9:00 vertrekken we met onze chauffeur en gids richting Moni.
We hebben hier in Flores geluk met zowel chauffeur als gids. Theo en Chris zullen ons meenemen doorheen het eiland.

Onze eerste stop vandaag is Wurring, een klein vissersdorpje in de buurt van Maumere.

Eten doen we in Paga, met zicht op zee. Wijzelf maar ook de kinderen zullen hier vooral rijst eten. Heel veel rijst zelfs 😉

En dan, iets later die dag Koka Beach. Eerder onverwacht dat we hier zouden halt houden, maar wat een tof strand. En wat een golven. De kinderen konden hun geluk niet op. En hier kan je gewoon op het strand je zwemkleren aandoen. Weinig gedoe met handdoeken want behalve enkele “locals” is hier geen kat te bespeuren.

En om de dag helemaal goed te maken, een waterval vlakbij onze verblijfplaats.

Onze lodges waren wel iets minder. De douche werkte amper, en toen er dan toch plots water was, brak de kraan van de muur. Hilarische momenten van een papa die samen met de dochter het spuitende water probeert tegen te houden. En de slappe lach, allebei. We zullen ons nog lang deze douche en de waterellende (of waterpret, je kiest maar) blijven herinneren.

Maumere

Rust. Dat was het eerste dat ons opviel toen we aankwamen in ons hotel aan het strand.

We hadden een hutje aan het strand. Mooi maar sober ingericht.

En “sober” zal ik nog vaak mogen gebruiken.

Sobere maaltijden, sobere winkeltjes, sobere wegen, sobere mensen,…. Maar wel heel hartelijk en vriendelijk.

Op zaterdagochtend vertrokken we in Maumere voor een trip van 7 dagen. Van de ene kant van het eiland naar de andere. Met onderweg een aantal interessante stops…