Geronimo Stilton

Half bekend Vlaanderen was vandaag afgezakt naar Muizen voor de première van de Giga Grote Muisical van Geronimo Stilton. En wij waren er bij.

Het succes van Geronimo Stilton is niet te danken aan televisie, merchandising of games maar aan de boeken zelf. Miljoenen kinderen over de hele wereld, en honderdduizenden in Vlaanderen en Nederland lezen vandaag de boeken van Geronimo. Fantasia werd enkele jaren geleden dan ook verkozen tot mooiste kinderboek aller tijden.

En nu is er dus de musical, of beter gezegd de muisical, een familiespektakel boordevol avontuur en muziek. Speciaal voor deze show werd een Fantasia-circustent van 2800 m2 ontworpen, met plaats voor ongeveer 1000 man.

Wij hebben vandaag in ieder geval heel hard genoten van de wereldpremière van Fantasia. Alles was aanwezig: verrassende decors, perfecte belichting, puike acteerprestaties en een fijn verhaal.

Nadien konden we ons tussen tientallen bv’s tegoed doen aan massa’s lekkernijen. Poffertjes, wafels, ijs, drankjes,… alles was voorzien om er een spetterende namiddag van te maken.

De stedentour van Fantasia loopt nog tot 9 januari 2011. Info & tickets op http://www.gigagrotemusical.be

En omdat ik vandaag ook een persmap kreeg, wil ik jullie zeker de foto’s niet onthouden.

Deze slideshow vereist JavaScript.

 

Advertentie

Cultureel seizoen 2010-2011

In mei en juni vallen hier traditiegetrouw de brochures van de culturele centra, Vooruit, Bijloke, NTG, Vlaamse Opera en andere cultuurhuizen in de (virtuele) bus.

Voor het CC Lokeren hebben we onze keuze al gemaakt. Voor het komend seizoen wordt het dit:

* Vernieuwd Gent Volkstoneel met De Vis

* Warre Borgmans en Dimitri Leue met Het Lortchersyndroom

* Wouter Deprez met Je zal alles worden

* Philippe Geubels met Hoe moet het nu verder

* Mira met Het liefst pak ik u vast

* Daan

* D’irque en Fien met Carroussel de Moutons

Eventueel komt daar nog bij: Raymond Van het Groenewoud en Steven De Bruyn samen met Roland en Tony Gyselinck

Verder bestellen we zeker tickets voor Stijn Meuris in CC Sint-Niklaas en De Schedelgeboorten met hun nieuwe show bij De Vieze Gasten.

En u ?

Druk

Een cursus Access 2007 en Dreamweaver CS4 voorbereiden. Deze cursussen ook geven aan enthousiaste cursisten in Brugge en Roeselare. Examens voorbereiden. Examens afleggen voor zang, muziektheorie en dictee. Iedere dag minstens een half uur oefenen op de trekzak. Tussendoor de biografie van Steve Jobs lezen. Kinderen opvoeden en zorgen dat hier thuis alles geregeld wordt. Koken, poetsen, boodschappen doen, kinderen in bad stoppen,… En een bijna full time job bij het provinciebestuur. En dan wordt het precies toch moeilijk om mijn blog te onderhouden 😉

En zo lukte het me niet om te schrijven over twee voorstellingen die we vorige maand gezien hebben.

De ene voorstelling is er één om snel te vergeten, de andere zal ik dan weer niet snel vergeten.

Iets concreter: begin januari zagen we Brendan Crocker bij de vieze gasten. Amai, zo slecht. En ik had zo goede herinneringen aan die man. Het moet zo wat het slechtste optreden geweest zijn dat ik de afgelopen 10 jaar heb gezien. Bij sommige nummers kende hij gewoon de tekst niet meer. Wij zijn het afgebold in de pauze; iets wat we maar heel zelden doen.

Vorige zaterdag zagen we wel een fantastisch stuk: The Broken Circle Breakdown featuring the Cover-Ups of Alabama. Een stuk van en met Johan Heldenbergh & Mieke Dobbels en enkele uiterst goede muzikanten. Een uitgebreid verslag is te vinden alhier. Het moet zowat het beste stuk geweest zijn dat ik de afgelopen 10 jaar heb gezien.

En nu hoofdstuk 9, 10 en 11 voorbereiden voor de cursus van morgenavond.

Kerstvakantie 2009 – part 2

Tweede week kerstvakantie.

Maandag – Technopolis. Met veel nieuwe experimenten in de nieuwe expo Z in 1. Zet ineen, dus.

Dinsdag – Antwerpen. Sunjata in Het Paleis. De beste musical die we de afgelopen jaren hebben gezien met schitterende vertolkingen door Dimitri Leue en Pieter Embrechts.

Woensdag – Brussel. Ontmoeting met Isabelle de Borchgrave in het Brusselse Jubelpark. Prachtige tentoonstelling met historische kostuums vervaardigd uit papier.

Donderdag – Lochristi. Oudejaarsavond met vrienden.

Omdat het menu van kerstavond bij iedereen in de smaak viel, hebben we het op oudejaar nog eens overgedaan. Alleen de zalm en kabeljauw werden vervangen door tongrolletjes.

Vrijdag – Gent. Nieuwjaarsdag vieren we met de familie langs mijn vaders kant. Karen en Remco hadden opnieuw voor een verrassend mooie aankleding gezorgd.

Zaterdag – Lochristi. Soldenshopping.

Zondag – Gent. Schaatsen in Kristallijn.

De vakantie werd afgesloten op de schaatsbaan Kristallijn in Gent. Althans door Sophie en de kinderen. Ik vond het veiliger om in de cafetaria een koffie te drinken en een boek te lezen:
Things the Grandchildren Should Know van Mark Oliver Everett. Een behoorlijk interessant boek, trouwens.

Maliënkolder

Zelden zo absurd en grappig kindertheater gezien als Maliënkolder, vorige zaterdag in de Kopergietery. Het stuk had een heel hoog Monty Python gehalte en was uiterst origineel. Ik kan het zelf niet beter samenvatten dan de recensie die ik vond op de Nederlandse website :

Maliënkolder is een ernstige ziekte
Middeleeuwen en waanzin van alle tijden
Familievoorstelling: Maliënkolder (8+). Van: Toneelschap Beumer & Drost. Spel: Loek Beumer, Chris Bolczek, Maurits van den Berg, Sacha Muller, Sjors Stassen. Regie: Gijs de Lange. Gezien: 30 oktober 2009, theater Kleintje Kolk in Assen (in het kader van ‘Theater De Kolk on Tour’). Speellijst: http://www.beumerendrost.nl
Vleermuisachtige wezen bouwen een kasteel alsof het om een reusachtige blokkendoos gaat. Dan verschijnen tussen de kantelen, uit de toren en van achter de toegangspoort letterlijk enorme blokfluiten waar een grappig samenspel uit ontstaat. Deze aftrap is de ‘logica’ voor de rest van de voorstelling.

Er verschijnen drie kantoorslaven (Van den Berg, Muller en Stassen) met hun overjarige, kolderieke baas (Beumer), wie het gelukt is om zijn personeel in het gareel te krijgen én te houden, zonder dat ze kritische vragen stellen.
Dit is het kantoor van de Maatschappij Ter Bevordering Van De Instandhouding (De MTBVDI). Hier wordt alles bewaard, eindeloos herhaald en in stand gehouden.
Als een buitenstaander (Bolczek) in dit nutteloze systeem wordt ingelijfd en durft te vragen ‘waarom doen jullie dit’ weet niemand het antwoord.
Na verloop van tijd volgen toch wat opties: ‘omdat het leuk is’, ‘omdat het interessant is’, ‘om te weten waar we vandaan komen’.

Tussen de kantooractiviteiten door, waarbij de pauze bij de koffieautomaat en het rondgooien met lepels de meest hilarische zijn, wordt het publiek op kolderieke geschiedenissenlessen getrakteerd: van absurd gesproken Middelnederlands, naar een depressieve koning en zijn Hofnar Harry, tot duellerende ridders, om vervolgens te keren naar jonkvrouwen en minstrelen en te eindigen bij een martelpraktijk zoals dat indertijd ging.

Het spel van de vijf heren is voortreffelijk, zeker het mimespel van Beumer en Bolczek. Er zijn veel originele en grappige situaties, waardoor het stuk dankzij deze humor vaart krijgt. De MTBVDI lijkt bedoeld als viewmaster naar het verleden, maar de meeste scènes lijken uit de lucht te vallen.
De voorstelling wil kinderen interesseren voor geschiedenis. Wellicht is dat doel te hoog gegrepen. De kinderen hebben zeker plezier gehad tijdens de voorstelling.

Het is de maliënkolder die de baas van de MTBVDI naar het hoofd is gestegen. Een ziekte die zich kenmerkt door dwangmatige drang alles in stand te willen houden. Want vandaag is morgen gisteren. En gisteren is vroeger. Vroeger is geweest en later wordt vanzelf vroeger. Alles moet in stand gehouden, want vroeger of later zijn we allemaal van gisteren.
Christelle Chamuleau

Léandre & David

Gisteren was het de eerste dag dat er op het Spaanskasteelplein straattheater te beleven was. We waren goed op tijd om de voorstelling Play van Léandre bij te wonen. Een sympathieke Spanjaard die zonder script of gesproken woord het talrijk opgekomen publiek bijna een uur lang wist te boeien. Achter de piano zorgde David intussen voor aangepaste muziek bij de fratsen van de lieve clown.

Het is niet iedereen gegeven om met zo weinig middelen een show te brengen die zo verrassend is. Hij “gebruikte” het publiek op een aangename manier en durfde het zelfs aan een hond en  een baby in zijn act te verwerken. Je moet al een echte meester zijn om te anticiperen op het gedrag van een hond of een baby. En hij deed dat uitermate goed. Zelfs toen er meer kinderen begonnen mee te spelen dan hij eigenlijk zelf wou, loste hij dit mooi op door de kinderen weg te zappen.

Cultureel seizoen 2009-2010

Net voor de grote vakantie pakken de cultuurcentra uit met hun programma voor het seizoen 2009-2010.

Zonet al even naar de programmatie van het CC Lokeren gekeken en volgende voorstellingen heb ik reeds aangekruist:

woe. 21 oktober : Sarah Bettens – Never Say Goodbye. Eind vorig jaar ook al gezien in de Vooruit, maar zeker voor herhaling vatbaar.

vr. 23 oktober : Stash & Symfonisch Orkest – All That Fire (Theatertour) –  Benefietconcert t.v.v. Caprioolkinderen Ethiopië. Sympathieke gast die ik altijd al wou zien, en nu de opbrengst van de tour volledig naar het goede doel gaat, zeker niet te missen.

vr. 11 december : Frank Vander linden – Solo! Uiteraard.

za. 12 december : Theater Unweeded Garden – Mijnheer Ibrahim en de bloemen van de Koran. Om één of andere reden spreekt de korte inhoud me wel aan.

woe. 24 februari : Kommil Foo – Wolf. Ik beken. Ik heb nog nooit een voorstelling bijgewoond waarin Raf en Mich samen op het podium stonden.

za. 27 februari : Yevgueni – We zijn hier nu toch. Op de Nekkanacht vond ik ze al goed, en in de intieme sfeer van een kleine theaterzaal kan het alleen maar beter zijn.

vr. 5 maart : Els Dottermans – Was will das Weib? Vorig seizoen zagen we haar al met Wim Opbrouck, nu zal ze eigenzinnige interpretaties brengen van klassiekers en vergeten pareltjes uit de popmuziek, het chanson, de blues,…

Morgen eens naar de familievoorstellingen kijken.

Parktheaterfestival Lokeren

De laatste zondag van mei op de Dag van het Park is de kans heel groot dat je ons tegen het lijf loopt in het Prinses Josephine-Charlottepark in Lokeren. Ook dit jaar waren we van de partij voor het dertiende Parktheaterfestival.

Het werd een onvergetelijke dag met mooie acts en een onverwacht optreden van onze eigen Ruben en een klasgenootje.

Dat het een interactieve dag zou worden waarbij de kinderen ook hun inbreng zouden hebben, werd al  duidelijk bij het draaiorgeltje Tournoyant. Ze mochten zelf al draaiend voor muziek zorgen en kreeg een vakkundige uitleg over de werking ven het orgeltje.

Toi et Moi was een stilzwijgende voorstelling vol sterke improvisatie en lieflijke gebaren en paste volledig in het thema van dit jaar “Liefde in het Park”

Onderweg naar de volgende act kwamen we een drakenhoeder tegen met een levend drakenskelet. Indrukwekkend.

Al even indrukwekkend was Blurp, een reuzegroot rood gedrocht.

Le Bo Trio bracht met Rhythm & Beast de meest indrukwekkende voorstelling van de dag. Drie jongens brachten een show met jongleerkunsten op een reuze-trampoline. Adembenemend mooi en uitermate origineel.

Daarna zagen we Mannekino, een komisch relaas van een etaleur en zijn etalagepop.

Een gekke clown die heel bedreven was in ballonkunst zorgde voor de nodige pret en verbazing bij jong en oud.

Het hoogtepunt van de middag werd het Dolfinarium van de Nederlandse theatergroep Hilaria. Een soort poppenkast met dolfijnen, maar eigenlijk veel meer dan dat. De hilarische taferelen kregen nog een extra dimensie toen eerst Ruben, en daarna een klasvriendinnetje mochten meedoen met deze dolkomische show.

De brief

Zonet kaartjes besteld voor de première van De brief, de nieuwste productie van 4Hoog. Ons favoriet theaterproductiehuis voor kinderen speelt in onze favoriete zaal in de Brugse Poort. Het kan al niet meer stuk.

Een meisje vindt een brief, zomaar, op straat.
Op de voorkant staat er: ‘Aan mijn Hart!’.
Wiens Hart? Mijn Hart?
Ze wordt er helemaal gek van,
van die rare brief

De voorstelling is gebaseerd op ‘De brief die Rosie vond’ van Bart Moeyaert.

Aan alle ouders met kinderen vanaf 6 jaar, één advies : bestellen die kaartjes. En wel alhier.

Armandus De Zoveelste

We nemen onze kinderen al mee naar het theater van toen ze nog  een pamper droegen en we hebben eigenlijk best al wat voorstellingen gezien. Waarmee ik alleen maar wil zeggen dat we wel over wat vergelijkingsmateriaal beschikken. De voorstelling die we vandaag zagen, wil ik dan ook uitroepen tot “Beste jeugdtheatervoorsteling van de afgelopen 6 jaar”.
Op uitnodging van De Standaard waren we te gast in Het Paleis voor Armandus De Zoveelste van Dimtri Leue. Een uiterst knap decor, prachtige kostuums, puike acteerprestaties en een fantasierijk verhaal, meer heb je niet nodig om zowel kinderen als volwassenen 2 uur lang te boeien.
De voorstelling is in januari en februari nog te zien in het Paleis in Antwerpen en in enkele Vlaamse culturele centra. Als ik jou was, was ik nu al aan het googlen om de juiste data te kennen en schreef ik met een alcoholstift op mijn hand dat ik morgen zeker kaartjes moet bestellen.

(foto : Kurt Van der Elst)

Allee vooruit, ge moest al weg zijn.

Harold & Henk

Gisterenavond was zowaar een comedy-avond. Om 17:00 waren we door Radio 2 uitgenodigd in Kinepolis voor Safety Last, de stille film uit 1923 met Harold Lloyd. En ik moet zeggen dat we er enorm van genoten hebben.
Om 20:00 was er in Arca de voorstelling Karton van en door Henk Rijckaert. En Henk was in goede doen. De naturel en de flair waarmee hij zijn nieuwe voorstelling bracht, getuigen van zijn enorme talent als stand-up comedian. Ik vond de voorstelling ook beter dan Loebas, zijn vorige show. Bij Karton was het allemaal meer ‘af’, minder voorspelbaar en Henk stond ook dichter bij zijn publiek. Enorm professioneel allemaal.

Nadien nog even afgezakt naar de Hotclub de Gand, “den gepoeierenden ezel” van vroeger. Ze hebben daar Roomer en perfect gemaakte Mojito.

Het Verdragen van Versailles

Het is alweer een tijd geleden dat we nog eens naar de Kopergietery geweest zijn. Van begin dit jaar om precies te zijn. Toen zagen we De wanhopige verpletterende overweldigende liefde van meneer Bert.

En zaterdagavond gaan we nog eens naar dit gezellige theater in de Blekerijstraat, dit keer zonder kinderen. Ze spelen er Het Verdragen van Versailles, danstheater waarin historische feiten zich met de persoonlijke affaires van drie machtsgeile, ambitieuze mensen vermengen.

In de pers lees ik dit :

Een ongecomplexeerde en prettige productie. (…) Steven Beersmans, Randi De Vlieghe en Natascha Pire trekken zich op elk terrein heel behoorlijk uit de slag. Door hun vinnige interventies jutten ze elkaar op, met een pittige voorstelling als resultaat. (DE STANDAARD)

De verbeelding blijkt grenzeloos. Met musical flirten ze voor de pathetiek, techno wordt carnaval en ineens blijkt alles een relaxatieworkshop.
Je ziet dat zo weinig: dansers en acteurs die er ver over durven gaan en daar toch nog iets mee weten te communiceren, omdat hun expressie zo overtuigend is. (DE MORGEN)

Zoals we van de Kopergietery gewoon zijn, zal het wel OK zijn.

Nog wat werk aan

Theater maken is een vak apart. Theater maken voor een jong publiek is dat zeker. En dat ook kinderen het kaf van het koren kunnen scheiden, werd vandaag duidelijk tijdens de chaotische en rommelige try-out van Abrokoosje, het Appelflapje van De Dagen.
Na een kwartier zag je de kinderen al heen en weer schuiven op de matten vooraan, en dat zegt meestal genoeg. Kinderen zijn ook op het vlak van theaterbeleving heel eerlijk.
De voorstelling bevatte nochtans leuke elementen en ook de muziek was niet slecht, maar het werd allemaal zo rommelig gebracht dat het al gauw ging vervelen.
Als je een voorstelling maakt van bijna een uur dan moet je ook een uur blijven boeien en dat is de jongens en het meisje dat vooraan op de scene stonden jammer genoeg niet gelukt.
Flauwe grapjes en versprekingen zoals besmeuren in plaats van bespeuren zijn zo passé en blijken zelfs bij de kinderen niet echt meer te werken.

Een voorstelling waar nog wat werk aan is.

Schattig

Schoon theater maken ze, die jongens en meisjes van Luxemburg. Of nee, ze maken eigenlijk heel schone voorstellingen. Vorig jaar konden we genieten van de acteer- en vertelkunst van Riet Muylaert en Jan De Maeyer in de prachtige voorstelling Mannetje Jas, dit jaar wisten Jonas Leemans en Rosa Vandervorst ons te boeien met Schattig, een verhaal over een schattig konijntje dat zijn imago wenst te veranderen van schattig naar heel stoer. Met een ring in zijn oor, een coole tattoo op zijn arm en een lawaaierige moto scheurt hij door het bos, tot hij Truuske leert kennen,…

Net zoals vorig jaar kregen we een groot prentenboek om het verhaal te volgen. Twee vertellers vooraan en een publiek dat een half uur lang heel stil en geboeid zit te luisteren. Theater met een grote T. Meer van dat !

De legende van Woesterdam

Gisteren, op de voorlaatste dag van de Gentse Feesten hebben we enorm hard genoten van De legende van Woesterdam. Amai, zo’n sterke voorstelling heb ik nog niet veel gezien. Alles was tot in de puntjes voorbereid, de acteerprestaties waren top, de lokatie subliem en de techniek perfect.
Ik ga hier niet alles verklappen, ga gewoon zelf eens kijken. In Sint-Niklaas bijvoorbeeld, of eind deze week in Oostende.

Patricia schreef er ook al over op gentblogt. Deze voorstelling moet je gewoon gezien meegemaakt hebben.